BERGAMANIN RAMAZAN TATLISI: ZÜLBİYE

Sadece Ramazan ayına mahsus ve sadece Bergama’ da yapılan bir tatlı zülbiye. Aslında Zülbiyenin varlığı Ramazanın müjdesi yokluğu Bayramın… arife günü son kez yapılır ve satılır. Bayramda artık yoktur.

Ne kadar hoş bir gelenek. Bu tatlı nişastalı mayalı hamurun yağda kızartılması ve sonrasında hava civa denilen renkli bir bitkinin boyasıyla renklendirilmesiyle ve ardından şerbetlenmesiyle yapılır. Bergamada ramazan boyunca en az yiyen aile üç kez bu tatlıyı satın alıyormuş. Halk çok rağbet gösterir bu şen tatlıya. Vitrinde görüldü mü meşhur tatlı ramazan ayı bayram eder 🙂 şaka bir yana zülbiye tatlısının ustaları babalarından onlar da cedlerinden getirmişler bu güzel geleneği.

Ben  geleneklerimizden vazgeçilmemesi gerektiğini düşünüyorum.  Geleneklerimiz bize atalarımızdan gelen ve yine torunlarımıza bırakacağımız zenginliklerimizdir. Modernitenin dayatması geleneklerimizden uzaklaşmamız zorunluluğunu getirmemeli. Çağı zenginliklerimizle yaşarsak gelecek inşa edebiliriz. Kökü olmayan bir ağaç nesiller boyu ayakta duramaz. Kültürel yozlaşmanın yerini kültürel zenginleşme almalı.

Ramazan davulcularını herkes bilir. Yozlaşmakta olan bir gelenek. Artık motorsiklet arkasında hızlıca çalınan az bir ses duyuyoruz sahurda. Mahallemizin davulcusu kim onu bile bilmiyoruz. Kapımızı çalıyorlar para toplamak için. Bir kısmımız kızıyoruz belki. Ben kızmıyorum aksine gönlünü hoş edip az miktar parasını verip gönderiyoruz. Hiç kimse bu insanlara para vermezse nerde o eski ramazanlar diye anacağımız ufacık da olsa bir geleneğimiz kalmaz. Biz fakir olmayız sevmesek de bir geleneğe destek çıkmakla. Sadece zenginliklerimizi korur ona sahip çıkmış oluruz. Ben çocuklarım torunlarım da davul sesi duysun Ramazan tatlısı zülbiyeden tatsın istiyorum. Her ilçenin her yörenin bir geleneği vardır ufak da olsa unutulmamalı. Yaşatmaya çabalamalıyız.  Ben körü körüne bağlanılsın demiyorum. Ufak da olsa geleneklerimizi, kültürel değerlerimizi yaşatalım diyorum. Daha sağlam daha aydınlık daha köklü ve daha zengin bir gelecek için olmalı çabamız.

Herkesin bir ramazan geleneği vardır. Mesela babam her gün tarhana çorbası ister iftarda. Dedem mutlaka maydanozlu yumurta yer. Her ramazana girmeden ramazan için yufka açılır. Arife günü simit ekmeği denilen nohut mayasından köy ekmeği yapılır köyümüzde. Çok özlüyorum fırından gelen mis gibi ekmek kokusunu.

Çok zor çalışan insanlar için belki gelenekleri yaşatmaya çalışmak. Ama ufak da olsa bir katkıda bulunmalı diyorum ve sözü size bırakıyorum. Sizin ramazanlarda neler yapılır? Neyi özlersiniz? Neye sahip çıkmalı?

Sevgi  son Ramazan günlerinde kalbinizi kuşatsın. Merhamet vicdanımızı doldursun. Daha gönlü açık bir şekilde yaşanılanları değerlendirebilmemiz ümidiyle…