KÜRK MANTOLU MADONNA

Bazen merak ederiz bazılarının geçmişini. Bazen tanıştığımız birinin iç dünyası merak uyandırıverir. Hani yazsam roman olur derler ya o cinsten kim bilir kaç insan vardır. Aslında herkes bu dünyada kendi romanını yazıyor. Hem de kendi iç dünyasına göre.

Sabahattin Ali’nin en çok satanlar listesindeki bu eserini yeni okuma fırsatım oldu. Geç kalmışım okumakta dedim kendime. Okurken kitabın üslubu sardı. Hızlıca geçiverdi sayfalar. Raif Efendi’ye çoğu yerde kızdım. Umursamaz tavırlarına. İnsan bu hayatta var olmalıydı bana göre. Onun o kendini sıfırlamış tavrı garipti. Zaten bu merakla gerisi geldi kitabın. İçine kapanma sebebi ne olabilirdi ki?

Aşka dair güzel bir kitap. Sevmeyi ve sevilmeyi farklı bir açıdan değerlendirmiş. Ve insanın en değer verdiğine bile acımasızca eleştirilerde bulunabileceğine. Çünkü Raif Efendi mektuplar kesilince kendi kendine hep onu suçladı. Bir tarafı kondurmak istemese de diğer tarafı hep kızdı Mariaya. İnsan sevgisinin arkasında durmalı niye gitmedi ki aramaya onu. Hem onu ölebilecek kadar çok severken.

Ayrıca aile olamamayı da göstermişti Sabahattin Ali. Raif o evde yaşıyordu ama oraya ait değildi. Çocukları vardı ama aile olamıyorlardı. Acaba babalık sadece evin ihtiyaçlarını karşılamak mıydı ya da tam tersini söyleyeyim. Hiç bilmediği kızının olması onu o çocuğun  babası yapar mıydı? Yanında olmadan bir çocuğun biyolojik babası olsa ne işe yarardı o çocuğa acı verdikten sonra. Yada yanında yaşayıp da sevemeyip sahiplenemedikten sonra neye yarardı orada bulunması?

Acıydı kitap canımı yaktı. Ama ağlatamadı. Aşırı dramatik değil. Ve ününegöre de çok şişirme buldum.

Söylemeliyim kitap baştan sona insanların gördüğümüz gibi olmayacaklarını düşüncelerinde ve geçmişlerinde derin izlerin bulunduğunu anlatıyordu. Peşin hükümlülüğe vurgu yapılmıştı. Bir kez daha gözler önüne serilmişti insanoğlu çiğ süt emmişti ve hiç bir şey görüldüğü gibi değildi.

Kitap kimi yerde beni sıktı ama pek çok yerini zevkle okudum. Tavsiye ederim. Bir aşka sahipken Aşkın tadını çıkardığınız, hala hayattayken yaşamanın değerini bildiğiniz, hiç kimseye tanımadan gereğinden fazla değer vermediğiniz günler diliyorum. Keyifli okumalar.